Her gece yatıp ölürken ve sabahları hayata yeniden merhaba derken ben, hafif bir rüzgarda sallandığımı hissediyorum... Kuşkusuz her akşam karanlık ve bitkin beynim, sabahları tam tersi aydınlık, umarsız, umudu olmazsa olmaz yapmış şekilde yürür dururum...
Kafamda olur olmaz flu planlarım, sıraya koyduğum günlük işlerim, kimseden esirgemediğim gülümsemem saat 1500'ı geçtiği anda değişiverir, katılaşır yüz hatlarım, kanlanır gözlerim... kımıltısız durmak arzular bedenim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder