8 Şubat 2008 Cuma

Erir dedi doktor, Depresyon kar gibi

Güzel günler geçirdik, her yer günlük güneşlik... Yarım yamalak seviştik, henüz çok gençtik öğrenciydik mutluyduk... Filan falan... Yerde kalmış vicdan izleri arasından... Öldürmedim bak kendimi... Bu kalp acısı dedikleri dünyanın sonu değilmiş meğer... Devam ettim koşmaya, yalın ayakla... Henüz onlar bunları bilmiyor....


Sen yoksun yüzüm gülmüyor... Henüz onlar bunları bilmiyor... Sen yoksun böyle olmuyor... Yalnızca kastettim öldürmeye geçmişi... Hiç bir iz bırakmadan çekip de gitmeyi... Herkesin gözü önünde azettirdim kendimi... Erir dedi doktor, depresyon kar gibi... Öldürmedim bak kendimi... Bu kalp acısı dedikleri dünyanın sonu değilmiş meğer... Devam ettim koşmaya, yalın ayakla....


Cenk Taner uğradı bu sabah bana.... Tam da karın ağrılarıma ilaç olmak için.... Biliyorum bunu...

1 yorum:

Anonymous dedi ki...

Yaralar sadece acımakla kalmazlar,bazen tatlı tatlı kaşınırlar da...Ruhumuzda derin bir yer edinen hatıralar da öyledir,tenimizdeki yaralara benzerler.Zaman donmuş,kabuk bağlamıştır.Biz o kabuğun altındaki büyülü manzalara bakar,iç çekeriz.Günümüzde birkaç damla gözyaşı birikir,büyük bir coşku ve inançla tekrar sarılırız hayatımıza...

isimsiz...