Sinemada mutlaka her filme emek verilir fakat verilen emeğin, harcanan zamanın izleyiciye adapte etmek de gereklidir. İşte 120 böyle bir film benim gözümde. Tarihin gerisinde kalmış bir hikaye ve biz bu hikayeden habersizdik filme kadar. Van'da geçiyor film. Ocak ayında ve yıl 1915... Bir belde... Seferberlik... Ermeniler... Kışkırtmalar... Tacizler... Dağlardaki çeteler... Harp... Olmayan cephane... Yürekleri büyük doğuştan yiğit 12-17 yaş arası çocuklar... Harp yerine taşınması için hazırlanan cephane ve 120 adet evlat. Bu 120 evlattan geriye donmadan dönmeyi başaran 40'a yakın çocuk ve en sonunda dolup taşmış mezarlardan sonra sadece 22 tanesinin hayatta kalmış olduğunu belirterek bitiyor film. Geliyor bir fil oturuyor üstünüze o dakikadan itibaren. Sıcak yatağınıza girip uyumak ayıp geliyor ilk zamanlar. Kendinizi o çocukların yerine koyamıyorsunuz, belki de gönlümüz onlar kadar vatanla dolu değil, bilmiyorum. Bildiğim tek şey; bir zamanlar insanlar tahmin edilemeyecek acılar çektikleri...
Karlı dağlar aşılarak kazanılan bir ülke burası... Hayatının baharında kurşunlara göğüs germiş insanların kurduğu bir Cumhuriyet var bu topraklarda. İşte filmde asıl anlatılmak istenen buydu. Amacına da ulaştı benim düşünceme göre... 2 koca yıllık emeklerine değen bir film çekmiş olan Özhan Eren ve Murat Saraçoğlu'na teşekkürler.
4 yorum:
Hikaye çok dramatik ve anlamlı fakat bir sinema filmi olarak ele alınca bence çok başarısız bir film. Hikayenin anlatımı ve kostümler feci kötüydü...
Peri tozu'ndan sonra izleseydin hiç de böyle düşünmezdin...
14'de de son 3 gazimizin oynadığı film gelecekmiş sabırsızlıkla bekliyorum.Son gazimiz Ata'mızla aynı gün öldü toprağı bol olsun hepsinin.
Film tekrar mı vizyona girdi, geçen yıl çok severek izlemiştim filmi. Filmdeki mehter marşını eklemiştim siteye dinlemek istersen
Yorum Gönder