Dal dal ve yaprak yaprak fışkırıyordu hayat
Şehvet de oradaydı, ölüm de felaket de,
Ten değistiren ruh da , ruh değistiren et de:
İnsanlaşan Tanrı'lar, Tanrı'laşan insanlar
Geçiyordu önümdem, dalgalandıkça duvar.
Ve sonra varlıkların karanlık mahşerinde
Gözleri alev alev, dudaklarında hande
Müzlim, mağrur, mustehzi biri dolaşıyordu.
Biraz dikkat edince tanıdım: şeytandı bu.
Tanrı'nın ormanında kurnaz kaçakçı; şeytan
Victor Hugo romantiktir. Romantizmi gerçekle sıvayan adamdır. Aldatılmış adamdır. Öç almış adamdır. Yahut hayatın kendisinden aldığı öç karşısında narsistliğini hep korumuş Fransızdır. 1800'lerin ortalarında karaladığı bu satırlar 2000'lerin başında hala gerçekliğini koruyor. Tanrı'nın ormanındaki kurnaz kaçakçı şeytan hala aynı yerinde ikamet ediyor. Ve kimse ona git demiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder